Wegens zijn goede contacten met het Belgische vorstenhuis maakte Emile Verhaeren op het einde van zijn leven deel uit van het establishment. Dat neemt niet weg ... » 

Wegens zijn goede contacten met het Belgische vorstenhuis maakte Emile Verhaeren op het einde van zijn leven deel uit van het establishment. Dat neemt niet weg dat hij lange tijd sympathie koesterde voor het socialisme en zelfs voor het anarchisme. In de jaren negentig van de negentiende eeuw spraken de terroristische aanslagen die de gewelddadige tak van de beweging overal in Europa pleegde tot de verbeelding van de massa. Met dit anarchisme van de daad heeft Verhaeren zich nooit vereenzelvigd. De sociale wanhoop die de anarchisten dreef wekte wel zijn medeleven op en dat van vele artiesten en intellectuelen met hem. Hun namen klinken nog steeds Tho van Rysselberghe August Vermeylen George Minne Georges Eekhoud Paul Signac en James Ensor. Zij blijken minder gefascineerd door het geweld dan door de herosche opstandigheid van de enkeling en de utopie van een maatschappij waarin individu en gemeenschap samenvallen. Voor Anarchisten rond Emile Verhaeren is uitgegaan van de banden die Verhaeren had met anarchistisch gezinde of met het anarchisme sympathiserende kunstenaars auteurs en denkers uit binnen en buitenland. Dit boek vestigt tevens de aandacht op een onrustig tijdvak dat in de woorden van Vermeylen schrikkelijk en schoon was. Het is vervolledigd met illustraties van zeldzame documenten en werken en met een anthologie van teksten die Verhaeren exclusief in anarchiserende en anarchistische tijdschriften publiceerde. «