Ik ben ervoor te lezen wat er staat. Ook al is het dikwijls niet duidelijk wat er staat en vraagt het veel verbeelding en interpretatie te zien wat er zou kunne... » 

Ik ben ervoor te lezen wat er staat. Ook al is het dikwijls niet duidelijk wat er staat en vraagt het veel verbeelding en interpretatie te zien wat er zou kunnen staan. Een gedicht is geen spons, geen projectiescherm, geen kapstok. Het is taal, het is tekst.
Voor wie het wil zien is het leven doordrenkt van poëzie, zoals ook de poëzie doordrenkt is van het leven. Alle poëzie dateert van vandaag, beweert Ducal, Sybren Polet citerend, en om dat te illustreren strooit hij door zijn essay verzen van P.C. Hooft over Guido Gezelle en Lucebert tot Els Moors.

Het essay is een pleidooi poëzie te benaderen als wat ze in wezen is, een specifi ek en creatief spel met de taal, en niet als een makkelijke gevoels- of stemmingsautomaat. Dat impliceert inwijding, moeite en precisie. Lezen wat er staat. Dan en alleen dan kan men ook, naar Martinus Nijhoffs regel, lezen wat er niet staat.

Alle poëzie dateert van vandaag is het derde Gedichtendagessay, een publicatiereeks waarin een dichter een persoonlijk pleidooi voor de poëzie houdt. De eerdere gedichtendagessays werden geschreven door Paul Bogaert en Luuk Gruwez. Een initiatief van het Vlaams Fonds voor de Letteren, in samenwerking met het Poëziecentrum Gent en Uitgeverij Atlas «