Het verhaal van Odiel die de dood van haar moeder en broer probeert te verwerken op een manier waarvan ze denkt dat het zo moet om alles een plaats te geven. Als haar vader overlijdt wil ze nog maar één ding en dat is stilte en rust. Ze vertrekt naar een Schots eiland en hoopt hier de rust te vinden in haar hoofd die ze nodig heeft om verder te kunnen. Daar aangekomen ontmoet ze een vrouw waarvan het verhaal de ronde doet dat ze haar dochter heeft opgesloten maar niemand heeft ooit die dochter gezien. Ze gaat op onderzoek uit en loopt tegen opstakels aan en roept levensvragen op. Hoe ga je hiermee aan de slag daar kom je achter tijdens het lezen van dit oooo zo prachtige verhaal.

Ria neemt je mee naar een omgeving waar rust van uitstraalt maar tevens jezelf confronteert met vragen. Mooi gedetailleerd geschreven waardoor je ook het gevoel krijgt of je daar zelf bent. Emoties worden heftig beschreven maar meteen ook weer de andere kant dat het leven ook gelijkertijd hele mooie dingen heeft te bieden. Je voelt meteen het verdriet van Alea en leef met haar verdriet mee. Zelf ga je tijdens het lezen ook dingen afvragen over het hoe en waarom en ga je aan dierbaren terugdenken wat ook weer emoties en blijdschap losmaakt. Ria heeft met dit boek bewezen dat er meer is tussen hemel en aarde zonder dat het te spiritueel overkomt. Een dijk van een debuut.