Book
Al wat schittert
Met de literaire roman Al wat schittert won de Nieuw-Zeelandse schrijver Eleanor Catton in 2013 de Booker Prize. Het is 1866, en Walter Moody is naar Nieuw-Zeeland gekomen om z’n geluk te beproeven. Wanneer hij aankomt in zijn hotel stuit hij op een groep van twaalf mannen die in het geheim bijeen zijn gekomen om een reeks onopgeloste zaken te bespreken. Moody raakt tegen wil en dank verstrikt in het mysterie.In Al wat schittert schept Eleanor Catton een prachtige wereld, bevolkt door avonturiers, waarzeggers en goudzoekers. Na De repetitie vestigde Catton zich met Al wat schittert definitief als een ster aan het literaire firmament. ‘Al wat schittert is een uiterst hedendaagse roman, gehuld in een schitterende 19de-eeuwse galajurk. Een goudmijn voor wie graag in een boek graaft, maar tegelijkertijd een daverende leeservaring voor wie zich wil verliezen in een andere wereld.’ – 5 sterren, de Volkskrant‘Dit is literatuur bij uitstek, die vanaf een fundament van voorgangers alleen naar zichzelf verwijst. De leeservaring zal je langer bijblijven dan het boek.’ – NRC‘Briljante vertelkunst. Al wat schittert is een van de meest verrassende boeken die ik afgelopen jaren heb gelezen.’ – De Groene Amsterdammer «
Welcome to Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Al wat schittert
Al wat schittert is een hedendaagse roman in een 19e-eeuwse galajurk, en met recht een daverende leeservaring. Een Britse gelukszoeker belandt in 1866 midden in de goldrush in het stadje Hokitita in Nieuw-Zeeland. Hij komt in een hotel terecht te midden van een bijzondere samenkomst van twaalf mannen die samen bezig zijn een raadselachtige gebeurtenis te verklaren. Al wat schittert is een met mooi taalgebruik (hulde voor de vertalers) beschreven aaneenschakeling van ontmoetingen meestal tussen die mannen, en al die confrontaties laten het verlangen zien naar financieel gewin overspoeld met wantrouwen naar elkaar, terwijl ze evenzo dorsten naar iets van verbondenheid. Voeg daarbij een sterfgeval, een bijna-sterfgeval, een verdwijning en een goudschat en de onweerstaanbaarheid van deze roman is duidelijk.
Er wordt gezegd dat het een roman is waarin structuur en verhaal naast elkaar bestaan zonder dat het een het ander overheerst. Daar ben ik het persoonlijk niet mee eens. Al wat schittert is zonder meer een boeiend verhaal, maar het is wel op hedendaagse schrijfwijze structureel in stukken is geknipt en in een bijzondere volgorde verteld. Als lezer begin je ergens midden in het verhaal om na ongeveer 350 pagina’s terug te gaan in de tijd steeds weer verdeeld over de/alle hoofdrolspelers, vervolgens speelt een paar honderd bladzijdes zich weer in heden af ook weer verdeeld over de/alle hoofdrolspelers om naar het eind van het boek in steeds kortere wordende hoofdstukken af te wisselen met hoe het (verhaal) nu allemaal begon en de eerste hoofdrolspelers elkaar ontmoetten. Het is wennen deze structuur, zeker naast alle astrologie waarin ik mij totaal niet heb verdiept, verrassend ook en hoewel ik tot bladzijde 350 dacht – ik leg het weg want ik vind het vermoeiend – ben ik nu blij deze leeservaring rijker te zijn. Aan het eind waande ik me zelfs even in een misdaadroman.
