Afslag 62

“Zo, dat was het laatste.” Met een tevreden gezicht bekijk ik het resultaat. Het was even proppen, maar uiteindelijk heeft alle bagage een plek gevonden in de l... » 

“Zo, dat was het laatste.” Met een tevreden gezicht bekijk ik het resultaat. Het was even proppen, maar uiteindelijk heeft alle bagage een plek gevonden in de laadbak van m’n auto.
Klep dicht en wegwezen.
“Wacht, dit moet ook nog mee.”
Een pakje ter grootte van een schoenendoos wordt onder m’n neus geduwd. Afwerend pak ik het aan.
“Kim, wat is dit nou weer?”
“Dat erfenisding voor die achterneef van Eef. Heb ik je toch verteld. Hij woont in Denia, vlakbij waar wij naar toe gaan."
"En wat zit er in," vraag ik achterdochtig.
Nonchalant haalt ze haar schouders op. “Weet ik veel, een of ander herinneringsdingetje. Kom, niet moeilijk doen. Stop er nou maar bij. Zullen heus geen kroonjuwelen in zitten hoor.”

Samen met haar vriendin vertrekt Sam (“ja komt van Samantha, en ja je spreekt het op z'n Engels uit”) naar
Spanje om daar een appartement op te knappen. Of zoals ze zelf zegt: "Een beetje schilderen, andermans geld uitgeven en natuurlijk dagelijks 'uitrusten' op het strand." Het schilderen en geld uitgeven is geen probleem, maar met Kim´s opgeduikelde
vriendje en het erfenispakje er bij krijgt het begrip uitrusten een totaal andere lading.

Over de auteur:
Petra van Heuvel is tekstschrijver en webbeheerder.Ze schreef eerder al korte verhalen en gedichten.Dit is haar eerste boek.

www.petravanheuvel.nl «