Heerlijk om te lezen hoe deze onschuldige Rombout zijn leven beleefde. Ik merkte vaak dat ik een glimlach op mijn gezicht had tijdens het lezen.
Even later moest ik een woord opzoeken, waarvan ik de betekenis niet kende. Dat bleek dat straattaal te zijn. Tja, dan moet je dat toevallig weten.

Terwijl je leest, zie je de omgeving waarin Rombout zich bevindt, heel goed voor je, evenals de vrienden, c.q. de aanwezigen. De muziek, die gedraaid wordt in de coffeeshop, is naargelang de persoon die achter de bar staat, tijdens die periode.

'Ondanks de gebruinde tanden, ondanks de gekloofde lippen die wezen op slechte slaap en gebrek aan Labello, had ze een waanzinnig mooie lach.'

Dit is niet een boek, om even vlug te lezen. Je wilt hier niets van missen, geloof me !
In The Fatal Flowers ervaart hij de muziek en is vaak sexueel opgewonden. Ook tijdens zijn werk als ambtenaar vindt hij de tijd om te masturberen. Dat is niet iets wat tegengehouden moet worden, dat is iets wat gebeurt !
Rombout is steeds zoekende, hij komt iets te kort. Dit was mijn ervaring terwijl ik las. Hij denkt dat mensen hem alleen mogen omdat
hij naar hun verhalen luistert.
Hij heeft een LSD-ervaring met Biff en dat hakt er in !
Rombout is verliefd op Marit, een scholiere nog : 'Ze deed hem de hitte vergeten en terugkeren naar de Gouden Tijd van zijn jeugd.'
Steeds vaker denkt hij terug aan vroeger: een Sinterklaas-viering bij hem thuis, wordt als volgt beschreven:
'Het moment dat de gouden schijn in hun gezichten sprong, zoals de kristallen in hun ogen schitterden. Iedereen moest er warm om lachen. Even weer terug in de eigen jeugd, toen geloven nog zo gewoon was.'
Op een gegeven moment heeft hij een baan in de coffeeshop. Tijdens zijn dienst gebeuren dingen, waar hij helemaal geen grip meer op heeft.

Het is aandoenlijk om te lezen en tegelijkertijd hartverscheurend.
Ik heb, voor mijn doen, er heel lang over gedaan om dit boek te lezen. Ik wilde niets missen van dit wonderlijke verhaal.
Het heeft me ontroerd en verbaasd.
Ik kan alleen vertellen dat het einde me bijzonder verrast heeft. Ik ga daar verder niet op in omdat ik dan te veel weg zou geven,
maar wat op de achterflap staat, heeft er zeker mee te maken.