<p>Bart Van Lierde</p><p><strong>160 kilo</strong></p><p></p><p>Nadia Krols weegt honderdzestig kilo. Maar dat is niet genoeg. Elke dag dwingt een </p><p>onzich... » 

Bart Van Lierde

160 kilo

Nadia Krols weegt honderdzestig kilo. Maar dat is niet genoeg. Elke dag dwingt een

onzichtbare kracht haar naar de koelkast om die helemaal leeg te eten. En ook de

voorraadkast moet leeg. Geen enkele verpakking mag open blijven tot de volgende

dag; alles moet op. Dat is nu eenmaal zo.

Hilarische roman over een zwaarwichtig probleem

Om toch iets aan haar conditie te doen, zit Nadia op dansles. Midden op de dansvloer

zit ze op een stoel en doet keurig de bewegingen van de instructeur na. Wanneer bij

het vooroverbuigen haar broek scheurt en ze door de hele klas wordt uitgelachen, ziet

ze maar twee mogelijkheden: óf haar kleren voortaan in Amerika bestellen, óf

afvallen. Aangezien ze bankroet is, kiest ze voor het laatste. De enige vraag is: hoe?

Bart Van Lierde vertelt in 160 kilo op hilarische wijze het tragische verhaal van een

antiheld voor wie het leven letterlijk en figuurlijk zwaar is, en maakt van haar

lotgevallen een zoektocht naar innerlijk evenwicht. 160 kilo is een lichtvoetige roman

over een van de pregnantste problemen van onze tijd, en blijft tot de laatste bladzijde

smaken naar meer.

De koekoeksklok aan de muur sloeg zes uur. Ze moest nog eten en zich omkleden.

Als ze niet voortmaakte zou ze de bus missen. Ze repte zich naar de keuken en stootte

haar heupen aan beide kanten tegen de deurspijlen. Sinds ze van honderd naar

honderdzestig kilo was uitgedijd, was haar appartement aanzienlijk kleiner geworden.

Ze kon niet draaien of keren zonder ergens tegenaan te lopen.

Ze rukte de deur van de koelkast open. De rekken waren overvol. Als ze aan de sla

wilde, moest ze eerst de worst, de mayonaise en de melk eruit halen. Er was geen tijd

om haar maaltijd eerst op een bord te schikken, want de bus kwam soms tien minuten

voor het aangegeven uur. Ze opende de melkfles en dronk die in enkele teugen leeg.

Daarna vrat ze de worst in minder dan een minuut op, vermengde de sla met

mayonaise, zodat die zich beter liet doorslikken, en reikte naar het rek eronder, waar

voorgebakken frieten in een schaaltje stonden. Ze propte een handvol frieten in haar

mond en rukte van de braadkip ernaast twee vleugels af, die ze tot op het bot afkloof.