Ik kan alleen maar kijken

Het eerste verhaal heeft een controversieel onderwerp: het al dan niet donor willen zijn, waarin ik, Theodoor Alberts,een tegenwicht wil geven tegen de vele aan... » 

Het eerste verhaal heeft een controversieel onderwerp: het al dan niet donor willen zijn, waarin ik, Theodoor Alberts,een tegenwicht wil geven tegen de vele aanmaningen orgaandonor te worden.
Het verhaal geeft de problemen weer die je ontmoet wanneer je in wezen een tegenstander bent om je organen na te laten aan hen die zonder die organen een zekere dood tegemoet gaan. Het verhaal is niet dogmatisch, maar geschreven vanuit een man die nog maar negen dagen heeft te leven. Een arts wil hem overhalen toestemming te geven een nier af te staan.
De wijze waarop het verhaal zich ontwikkelt heeft dramatische trekken, zonder de lezer met een diep gevoel van troosteloosheid achter te laten.
Het verhaal geeft de visie weer van een arts die vecht voor het leven van zijn dochter en de onmacht van de stervende man daar positief op in te gaan, waarbij het uiteindelijke besluit open blijft.
Er zijn twee vrouwen die hem daarin terzijde staan: een overleden vriendin en een verpleegster. De vriendin is zijn muse. Zij heeft hem verlaten om zijn onvermogen te wereld te betreden op en wijze zoals wij allen doen. De tweede vrouw is een verpleester die ten diepste betrokken raakt bij het conflict tussen de stervende en de arts.
Bij de andere twee korte verhalen gaat het eerste over het onvermogen van een man om dat op papier te zetten wat zijn diepste innerlijk drijft en daarom besloten heeft zijn handen te binden, om zo te voorkomen dat zijn vingers de toetsen van zijn computer nog kunnen beroeren.
Het twee verhaal gaat over een jongen die stervende is en zijn geest overdraagt aan hen die willen horen.
De verhalen zijn er drie uit een serie. « 

Promoot dit boek!

Share on Facebook
Share on Hyves
Share on Twitter
  Share on LinkedIn