Het fenomeen 'Thuiszitten' is de afgelopen jaren steeds meer in het vizier van beleidsmakers en politici. Toch is een praktijkgerichte methode, gericht op deze ... » 

Het fenomeen 'Thuiszitten' is de afgelopen jaren steeds meer in het vizier van beleidsmakers en politici. Toch is een praktijkgerichte methode, gericht op deze grillige groep leerlingen, niet voorhanden. Veel scholen en samenwerkingsverbanden worstelen dan ook met leerlingen die thuisblijven wegens medische en/of psychosomatische klachten.Dit boek biedt, middels de beschrijving van een 'good practice', handvatten gebaseerd op de zelf ontworpen methodiek van pedagogen die werkzaam zijn op een school voor langdurig zieke kinderen in de randstad. De resultaten van deze methodiek zijn erg bemoedigend en de school manifesteert zich op dit moment als het kenniscentrum omtrent deze groep thuiszitters.Via uitgebreide beschrijvingen van de doelgroep en de methodiek wordt een helder beeld geschetst van de complexe problemen van (de gezinnen van) deze leerlingen. Via casuïstiek wordt op praktische wijze ingegaan op de successen en de valkuilen, als het gaat om het begeleiden van thuiszitters.Thomas van der Vliet, heeft na de pabo de masteropleiding Pedagogiek afgerond en is sinds 2003 werkzaam op Openluchtschool de Recon, een school voor langdurig zieke kinderen. Hier heeft hij, samen met orthopedagoge Ellen Assenberg (afgestudeerd in Pedagogische Wetenschappen), het programma Recon op Maat (RoM) opgezet om leerlingen die veel thuiszitten, betere zorg en onderwijs te kunnen bieden. Sindsdien dient de school als uithangbord betreffende het opvangen en weer naar school krijgen van thuiszitters. Thomas van der Vliet wordt daarbij regelmatig regionaal ingezet om scholen van advies te voorzien betreffende casussen van thuiszitters. «