Een onderbroek wordt nooit een bovenbroek

Na de dood van zijn vader duikt de schrijver tot zijn eigen verbazing voor het eerst in het verleden van zijn familie. Hij zoekt naar sporen die hem hebben gete... » 

Na de dood van zijn vader duikt de schrijver tot zijn eigen verbazing voor het eerst in het verleden van zijn familie. Hij zoekt naar sporen die hem hebben getekend als mens en als manager van grotere organisaties. Gedetailleerd komen onder meer zijn ervaringen aan de orde met de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw, het verblijf in een vakantiekolonie en de worsteling met het volwassen worden. Het eerste deel van het boek besluit met de confrontatie met zijn eerste dodelijke ongeval als jong politieman als definitief eindpunt van zijn jeugd.Om goed te kunnen begrijpen waarom hij van onderbroek een bovenbroek wilde worden en wat dat nu precies inhoudt loopt hij de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Het is voor hem de enige manier om zijn denken tot rust te dwingen en goed te kunnen terugdenken. Lopend zoekt hij de reflectie en speurt hij naar de rode lijnen van zijn opvoeding. Hij beschrijft als volstrekt a-religieuze man zijn ontdekkingstocht naar de stilte. Dit boek geeft een goed beeld van de jeugd van babyboomers, van de denkpatronen over ouder worden, maar is ook geweldig voor diegenen die na een lange loopbaan willen terugblikken. Voor wie nog eens de camino wil lopen biedt dit boek een goed startpunt. Dit geldt vooral voor wie benieuwd is naar of vatbaar is voor spirituele ervaringen en nieuwsgierig is naar de inhoud en de effecten daarvan.Bert Poelert (1949) groeide als adhd'er avant la lettre op in Wageningen. Als 17-jarige begon hij bij de politie om daar na 43 jaar en een bewogen loopbaan afscheid van te nemen. Verbaasd kijkt hij terug op alle gebeurtenissen, zijn handelingsrepertoire, maar deinst er niet voor terug zowel zijn sterke als zwakke punten onder ogen te zien. Onderweg naar Santiago de Compostela gaan zijn ogen open en ervaart hij de spiritualiteit waarnaar hij kennelijk op zoek was. Bert Poelert woont in Nijmegen met zijn vrouw en heeft vier kinderen en vier kleinkinderen «